...

paramdam ka, may naghihintay

...

hectic un lang, kagaya ng mga order sa starbucks. nagkakanda buhol buhol na ung sched ko, at nagkakanda ekis ekis na ang paa ako para tapusin ang mga bagay bagay at hindi pa nagsisimula ang lahat. talaga namang nakuha ko pang tumambay dito. na matatapos na ngayon.

kung walang katuturan na dati, mas lalo ngayon...

nanaman

as usual, takas nanaman ako. di naman sa nagpapaka mushy pero wala na bang nagaasawa ngayon dahil lang sa mahal nila? ooops! freaky question... at meron pa naman palang natitirang gentlemAn sa mundo. oh well.

hindi bitin ang hakbang medyo umabot naman sa tapakan. kapag sinuwerte, pesteng salita yan... kelangan ng swerte habang nagpapaka saleslady ka, benta rito benta ron. patay! kapag minalas. bitin na nga nag hakbang... baka di natuluyan masundan. pero hindi lang naman hagdan ang pede, hmmm.. may ramp naman, mas madulas nga lang. mas madali matulak. kapag sinuwerte ako, patay nanaman. maraming mamalasin,bwahaha. sana swertehin ako. takbo na!

bat ganon?

tatlong araw na. dapat gugumahol na kong tapusin ung mga bagay na dapat kong ginagawa. pero nakaupo ako at naghihintay para gumawa ng hakbang dun sa isang bagay na hindi ko naman dapat ginagawa. at nakakatakot pa don, nag enjoy ako. hindi ako na pressure mag isip, hindi ako nahirapan at nag ENJOY ako. bat ganun. pero syempre kasama nun, nagkakanda loko loko na ang buhay ko sa Torture. hindi pa tapos.

di bale kung sakali man...hindi ako manghihinayang.

ang naligaw

ang kwentong bob ong nakakatamad na ituloy...
ang naligaw kong post nandito
ang susunod na kalokohan
saka na lang